عهد

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :من أذاعَ فاحِشَةً کانَ کمُبتَدِئها، ومَن عَیَّرَ مُؤمِنا بِشَیءٍ لَم یَمُتْ‏حَتّى یَرکَبَهُ. هرکس زشتکارى و گناهى را فاش کند، مانند کسى است که آن را انجام داده‏ است و هر که مؤمنى را به چیزى سرزنش کند، نمیرد تا خود مرتکب آن شود .

منبع :الکافی : 2 / 356 / 2 منتخب میزان الحکمة : 420

توضیح روایت از نظر جامعه شناسی و سلامت روابط اجتماعی: ما مأمور به حفظ آبروی دیگران هستیم و باید تلاش کنیم تا حرمت و آبروی دیگران حفظ شود و صفت ستار العیوبی خدا را در خودمان ایجاد کنیم. علت قبح غیبت این است که آبرو و حریم دیگران در جامعه از بین می رود و ترویج فساد و گناه می شود. ما اجازه طعنه زدن به دیگران بخاطر ضعف ها یا نقائص آنها را نداریم. اسلام حرمت شخصیت افراد را بسیار بالا می داند و اجازه نمی دهد که حتی اگر فردی کار ناقصی انجام می دهد یا ضعفی دارد، او را سرزنش و تحقیر کنیم بلکه باید با دلسوزی و شفقت به او کمک کنیم تا کامل شود. نشر دادن برخی خبرها پیرامون مفاسد اخلاقی در شبکه های اجتماعی، مصداق بارز این روایت است.

ترویج عکس ها و فیلم های غیر اخلاقی و فاسد باعث عادی شدن آنها و قبح شکنی آنها و دلسرد شدن افراد از خوب بودن و حرکت به سمت خدا می شود.

بخشی از تحقق ظهور به عملکرد و آمادگی ما بستگی دارد. ما باید هم خودمان را آماده ظهور کنیم هم جامعه را. راه آن شناخت دین و عمل به آن و  شناساندن دین به دیگران و ترغیب آنان به عمل به دین است. این آمادگی عمومی است. آمادگی تخصصی و ویژه موضوع دیگری است که در این مجال نمی گنجد. جریان زمینه ساز ظهور در حال حرکت و تحقق است، به مقداری که ما برای ظهور آماده باشیم و تلاش کنیم، به این جریان متصل خواهیم شد و کوتاهی ما باعث حسرت خودمان خواهد شد. پیشگامان زمینه سازی در حال کار هستند و ما باید تلاش کنیم عموم جامعه را با آنها همراه کنیم.