عهد

هرگاه خداوند خیر بنده ای را بخواهد، اگر او گناهی انجام داده باشد او را به مصیبتی گرفتار می کند تا او را به یاد استغفار اندازد و هرگاه خداوند برای بنده ای شر بخواهد و او گناهی انجام داده باشد به او نعمتی عطا می کند تا استغفار را از یادشان ببرد و آن گناه را ادامه بدهد و این همان فرموده خداوند عزوجل است که «از راهی که خود نمی دانند به تدریج آنان را فرو می گیریم»یعنی به وسیله دادن نعمت در حالی که گناه مرتکب می شوند.

اصول کافی ج4 ص188 ، بحار ج67 ص229