عهد

شبهه:  تهران در آخر زمان:

از امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است که به مفضل فرمودند: «بدان ای مفضل، در حوالی ری، کوه سیاهی است که در دامنۀ آن شهری بنا خواهد شد که آن را طهران می نامند، و آن دار الزوراء است که قصرهایش(خانه های مجلل) مثل خانه های بهشتی و زن هایش مثل حور العین است.

بدان ای مفضل! آن زن ها لباس کفار می پوشند و خود را به شکل مستکبرانه ای در می آورند، بر زین ها سوار می شوند(مرکب های روز،…)، به همسران خود تمکین نمی کنند، درآمد شوهرشان کفاف مخارج آن ها را نمی دهد؛… بدان درآخرزمان اگر می خواهی دینت را حفظ کنی در این شهر سکونت نکند، از آن جا فرار کنید و به قله کوه ها فرار کنید، از سوراخی به سوراخ دیگر، مانند فرار روباه با بچه هایش….»زیرابه ناگاه به حادثه ای چنان نابود و درهم کوبیده شود که کسانی که قبلاً آنرا دیده اند از آنجا گذر کنند تصور کنند مسیر را اشتباه آمده اند.

منبع: حدیث بیست و هفتم در سفینه النجاه و در علائم الظهور ناظم الاسلام کرمانی و در منتخب التواریخ نقل شده از بحار الانوار مجلسی رحمت الله علیه..!

قسمت اول روایت که مربوط به علائم آخرالزمان است، صحیح می باشد  که گویای  ازدیاد فساد و تبرج در تهران می باشد. اما قسمت دوم روایت که اشاره به وقوع حادثه نابود کننده دارد، از پیش بینی های حتمی و قطعی نیست و اگر مردم در تهران بسمت دین و  تقوی حرکت کنند بلا از این شهر یا هر جای دیگر برداشته می شود. یعنی در این روایت اشاره نموده است که بخاطر تبرجات و انحرافات غالب مردم تهران بلا بر آنان نازل می شود. پس اگر  در مقابل تبرجات، گرایش به دین و معنویات هم زیاد شود و  دین گسترش یابد، بلا رفع خواهد شد. شاید این بلا همان زلزله ای باشد که تهران روی گسل آن است و بارها کارشناسان نسبت به آن هشدار داده اند و وقوع آن به تاخیر افتاده است. در کل این روایت اشاره به حادثه غیر حتمی دارد که اگر معنویات در تهران زیاد شود، این حادثه رفع خواهد شد. گسترش معنویات و تقوی در تهران توسط بسیاری از مذهبی ها بعد ازانقلاب باعث شده است این بلا به تاخیر افتاده یا رفع شود. پس راه حل گسترش دین و معنویت در مقابل تبرجات و فساد است.